VAN STARTERSWONING TOT GELIJKVLOERS APPARTEMENT

Dit jaar kregen Noah en Robin de sleutel van hun appartement: ‘Eindelijk ons eigen plekje’

Noah Kristalijn en Robin Guttink kregen dit jaar de sleutel van hun eerste eigen appartement in Zierikzee. Een spannend moment, want de zoektocht naar een woning was bepaald geen makkie. “Als je op een woning hebt gereageerd, zie je op welke plek je bent geëindigd. Na anderhalf jaar stonden we soms nog op plek honderd van de vijfhonderd. Dan denk je wel eens: komt het ooit goed?” vertelt Noah.

Dit keer viel alles op zijn plek. Dankzij nieuwbouwproject Mdina én een beetje geluk konden ze toch verhuizen. “In dit project zitten negen startersappartementen. Jongeren uit Zierikzee hadden voorrang. Het was echt wel even spannend, want ik stond nèt niet op de eerste plek, maar degene boven me haakte af. Wat was ik blij toen ik hoorde dat het was gelukt”, zegt ze opgelucht.

Stap voor stap richtten Robin en Noah hun plek in: schilderen, laminaat leggen, meubels sjouwen. “Nu de raamdecoratie hangt, voelt het echt af. Heerlijk om samen iets van onszelf te hebben.” Het gebouw waar ze wonen is een mix van starters en senioren. “Wij zitten met negen jonge buren bij elkaar, aan de andere kant wonen ouderen. Dat maakt het gezellig en divers. Even een praatje in de gang of buiten, dat vind ik juist leuk.”

Bouwen met uitdagingen

Noah en Robin vonden een eigen appartement dankzij een nieuwbouwproject. Het complex bestaat uit twee gebouwen: één met zestien appartementen voor cliënten van Emergis en één met 25 huurappartementen voor Zeeuwland, een mix van startersappartementen en appartementen voor senioren. Achter zo’n project gaat echter een wereld schuil van plannen, vergunningen en doorzettingsvermogen, vertelt projectleider Pierre Ruyssenaars. “In Mdina in Zierikzee konden we in één keer veel mensen aan een woning helpen. Dat maakt het bijzonder.”

Ook elders op Schouwen-Duiveland wordt gebouwd door woningcorporatie Zeeuwland. In Burg-Haamstede verrezen 21 nieuwe woningen aan de Haasjesweg, Julianastraat, Irenestraat en Sluispad. En soms komt een project onverwacht. “Na de windhoos in Zierikzee moesten vijf verwoeste woningen worden vervangen. Uiteindelijk zijn er acht woningen voor teruggekomen. Dat stond niet in de begroting, maar het moest gewoon gebeuren.”

Woningnood

Gemakkelijk gaat bouwen niet. Het stikstofbeleid, flora en fauna, netaansluitingen en vergunningprocedures zorgen geregeld voor vertraging. “We zijn continu hobbels aan het nemen,” zegt Ruyssenaars. Intussen loopt de druk op de woningmarkt op: honderden reacties op één huurwoning in Zierikzee is geen uitzondering.

Kan Zeeuwland dat oplossen? “Nee, we kunnen niet toveren,” zegt hij nuchter. “Maar we doen ons uiterste best. Als het aan ons ligt, bouwen we honderden woningen per jaar. Politiek en gemeenten moeten zorgen voor ruimte en snelheid in procedures, dan kunnen wij meters maken.”

“Je moet je verstand gebruiken”

Terwijl starters zoals Noah opgelucht ademhalen in hun eerste woning, twijfelde de 90-jarige Leny Schouls nog wel even over haar verhuizing. Na bijna zestig jaar in de Moggestraat nam ze de stap naar een appartement. “Mijn dochter zei: Ma, misschien moet je eens naar een appartement kijken. Ik zei: Joh, ik ben negentig, tegen de tijd dat het klaar is, ben ik al dood!” lacht ze.

“Ik heb 58 jaar in mijn vorige huis gewoond. Altijd met heel veel plezier. Het was een heerlijk huis met een grote tuin.” Toch is ze nuchter over haar verhuizing. “Mijn dochters hebben de sleutel van de vorige woning ingeleverd. Ik zei: Doe die mannen de groeten, maar dat sentimentele gedoe is niks voor mij.”

Koken op inductie

Het nieuwe appartement bevalt uitstekend. Alles gelijkvloers, een balkon op het zuiden. Leny is vol lof over haar nieuwe plek. Alleen de kookplaat blijft een uitdaging. “Ik heb altijd op gas gekookt. Nu moet ik ineens op inductie. Die kleine lettertjes kan ik amper lezen, dus ik heb een vergrootglas in de keukenla liggen. Maar ja, ik druk nog steeds weleens op de verkeerde knop. Vervolgens zit ik mezelf uit te lachen. Mijn kleindochter heeft er plakkertjes opgeplakt, maar ik vind het niet makkelijk.”

Toch voelt ze zich helemaal thuis. “Ik loop nog graag met de rollator naar de stad voor boodschappen. En vanaf mijn balkon zie ik mijn oude huis. Ik hoop gewoon dat de nieuwe bewoners er net zo fijn wonen als ik. Ik vind het fijn dat ik nog steeds in mijn ‘oude buurt’ woon.”

Nuchtere blik

Haar boodschap voor anderen die twijfelen? “Gewoon doen. Natuurlijk is het moeilijk om na vijftig jaar weg te gaan, maar op een gegeven moment moet je je gevoel uitschakelen en je verstand gebruiken. Ik ben in elk geval een zeer tevreden mens.”

Interview door Rachel van Westen